وقتی به یک نفر خیلی بدهکار باشی ، از آن بدهی هایی که هیچ گاه نتوانی از عهده اش بر بیایی ،

حداقل کاری که از دستت بر می آید این است که زود به زود ، نزد او مرور کنی این دِین همیشگی را

هر بار هم به بهانه ای ...

خوب است بداند که تو حواست هست که همیشه مدیونی و بدهکار

اما انصافاً چقدر شیرین است این بدهکاری اگر ... اگر طرف حساب ، مادرت باشد

اما بعد ...

جانم برای او که وجودم به سبب اوست بگوید که ...

بی حد و حصر از تو ممنونم و به تو مدیون

این بار به خاطر همه ی دوست داشتنی هایی که دوست شان دارم ...

همان ها که قدر دوست داشتن من در برابر حد دوست داشتنی بودن آنها ،

به قطره می ماند در برابر اقیانوس ... بلکه ناچیز تر ...